Van geboorte t/m week 7
De eerste zwemles en de finish is in zicht..….

Week 7 pups “van het Kappertserf”,

Tijdens week 6 was het vol in onze agenda, tussen de bezoekjes door was het schoonmaken, boodschappen doen en niet te vergeten, puppy`s knuffelen en verzorgen. Deze week was het iets rustiger met de aanloop. Voor de vierde keer zijn alle nageltjes geknipt, 216 stuks komen er voorbij om te worden ingekort. Al met al kost het geen enkele moeite, de hondjes zijn rustig en ondertussen gewend aan deze handeling ze blijven lekker op schoot liggen om zich lekker te laten verwennen.

Buienradar, wat hebben we het hier vaak op gekeken en over het weer gefoeterd...

De pups laten kennis maken met water, dat zijn we toch al wel een week of twee in de planning…. Er was te veel wind, regen, temperatuur te laag enz. enz. Een afspraak met het KNMI moest er aan te pas komen om ons beklag te doen en dat werkte. Eindelijk, het werd mooi weer en de eerste zwemles kon van start. De badmeesters stonden klaar en de gedoneerde badjes werden geïnspecteerd door de pups. De één om pootje te baden en de ander groot en diep voor het echte werk….. En dan is het zover, de eerste duik kon genomen worden. Na de eerste “vreemde en natte” kennismaking met het dunne goedje nam een van de teefjes, -de dames zijn namelijk erg dapper in dit team-, het voortouw om het badje in te stappen. Zij liep wat rond en at uit het schaaltje brokken welke midden in het badje stond. Dit dappere hondje met de naam Stip (vanwege de donkerbruine stip op haar rug) was rustig en wandelde een tijdje zelfverzekerd door het badje. Wel is het duidelijk, aan de snelheid en de techniek moet nog gewerkt worden, zeker wanneer ze Ranomi Kromowidjojo willen uitdagen voor de 50 meter borstcrawl..…

Het verhaal zal binnenkort eindigen… De grappige en ontroerende momenten zullen we binnenkort kwijt zijn. De geboorte, ja 12, dat hadden we even niet voorzien… De oogjes die open gingen, het leren kruipen en het waggelen, Teuntje die wonder wel genas van een scheenbeen breukje, de gekke bekkies bij het geven van de wormkuur, het chippen, de entingen, de aanval aan het melkbuffet, de speelplaats en de ontroerende woorden van het kleine meisje.

We gaan dit missen…….., de finish in zicht hebben betekent niet altijd per definitie prettig…

Voordat ik begon met het wekelijkse berichtje (dit stond niet op de planning) hadden we niet verwacht dat er zoveel reacties zouden komen…, leuke, hele grappige, ontroerende en gewoon heel veel aardige. Op de foto van Bas in de buis van week 5, kregen we een reactie of Bas geen loodgieter zou worden. Nee Theo, Bas wordt geen loodgieter maar blijft een echte jachthond ..

Iedereen bedankt en wie weet komt er over een paar jaar een vervolg……..

Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

Pechvogel wordt geluksvogel, gezond als een vis en mooie woorden van een klein meisje….

Week 6 van pups “van het Kappertserf”,

Voor je het in de gaten hebt is er weer een weekje weg… De minihondjes zijn verandert in stevige pups, niet zo gek als je ziet wat ze in korte tijd naar binnen werken

Afgelopen maandag werden de pups gechipt door een medewerker van Raad van Beheer (Houden van Honden). De naald waarmee de chip wordt ingebracht heeft een behoorlijke afmeting, leuk is anders... Niet onmiddellijk verwacht maar die kleine taaie rakkers lieten zich het inbrengen van de chip zonder blikken of blozen gebeuren, het zag er erg stoer uit….

En dan zijn ze 6 weken, de derde wormkuur in de vorm van een pup-vriendelijk drabje is weer gegeven en het trekken van de gekke bekkies waren ze nog niet verleerd. Nog één keertje voordat ze weggaan, het komt dichterbij…

In de vorige update gaven we aan dat Teuntje weer volop aan het spelen was en zo is het gebleven. Er zijn controlefoto`s gemaakt van het onfortuinlijk mannetje met het gebroken scheenbeentje. Nadat de artsen van dierenartspraktijk uit Raalte de foto`s gemaakt en bestudeerd hadden, kregen we een erg positieve mededeling. Het breukje was netjes genezen en verdere schade kon niet worden vastgesteld. Mede door het grappige en enthousiaste spelgedrag van Teuntje, leek hij het helemaal eens met deze mooie uitslag ….

Een dag na dit goede bericht was de eerste enting aan de beurt voor deze 12 boefjes, ik kan je vertellen, dat is een hele happening. De dierenarts kreeg het jonge grut één voor één aangereikt. Er werd een grondig onderzoek verricht en het hartje werd aandachtig beluisterd. Daarna werden alle bevindingen in de paspoorten genoteerd en de hondjes gezond verklaard. Om het gewicht in het paspoortje te kunnen noteren werd er weer gewogen. Het gemiddelde van het elftal met reservespeler ligt op dit moment rond de 3,5 kg met een uitschieter naar 4 en kleine Teuntje is super gegroeid met zijn bijna 3 kg, hij komt er echt wel…..

Het aantal bezoekers deze week was groot. Familie, vrienden, buren, collega`s en toekomstige puppy bezitters kwamen het jonge spul weer bekijken. Zo ook van een toekomstig DSK puppy gezin met twee jonge kinderen (ze waren hun oude hond onlangs verloren). De kinderen vermaakten zich opperbest met de pups in de speelweide toen het jonge meisje uit het niets iets zei waar ik naderhand veel aan gedacht heb…., ze zei namelijk; “Als ik er aan denk dat we geen huisdier hebben, dan moet ik huilen”. Het bijzondere zinnetje kwam zomaar uit het niets toen ze tussen de pups stond……het ontroerde me…..

Wij zijn er van overtuigd dat al onze pups het getroffen hebben met de nieuwe baasjes, het zijn toegewijde mensen die vol enthousiasme en met grote regelmaat komen kijken, bellen, appen, vragen om informatie en zelf foto`s sturen… , welke fokker wil dit niet…..

Op naar een zonnige week 7….

Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

De ontdekkingstocht en een “pupspeelplaats”.

Week 5 van pups “van het Kappertserf”,

Het was voor de “grote” kleintjes (een aantal al dicht bij de 3 kilo) een week vol ontdekkingen. Tijdens deze vierde week zijn deze mini hondjes iedere dag naar buiten geweest waar ze naast het vele spelen ook “echt” hebben leren eten. Heerlijke pap, gemaakt van brokjes, was de start naar het vaste voedsel. Deze week is hun dinerkaart uitgebreid met geweekte brokjes, dit was even wennen, de kaakjes met tandjes moesten gebruikt worden om de brokjes wat kleiner naar binnen te werken. En zo worden iedere keer nieuwe gerechten aan de “pupkaart” toegevoegd. Kort geweekte brokken, Ik kan wel zeggen dat dit in eerste instantie nog geen succes was, dat je de tanden en kiezen moest gebruiken werd niet door iedere pup gewaardeerd. Er werd wat gesmeerd en de brokjes werden uit de bak gegooid om te kijken of er iets zachter voedsel onderin lag, dit was zonder resultaat. Na een aantal vragende blikken begonnen de twijfelaars dan toch op de brokjes te kauwen en al snel waren de bakjes leeg en de buikjes rond. Zoals al eerder aangegeven, het eten gaat als een speer. Het is voor de pups wel fijn om af en toe nog even aan moeder te mogen lurken, de frequentie hiervan is al behoorlijk afgenomen en dit lurken zal dan ook geen weken meer duren. Ik heb wel wat medelijden, die ragfijne, scherpe tandjes blijven nog al eens haken in het zachte vlees van de tepels van moeder. Maar ja, dit is moeder natuur die weer om de hoek komt kijken. Jula geeft gelukkig goed aan wanneer zij de kleine piranha's beu is…..

En dan de volgende ontdekkingstocht, de speelplaats. Er is een groot stuk gras afgezet om de pups in te laten spelen. De pups vinden het helemaal geweldig te rennen en met hun broertjes en zusjes te kunnen spelen. Iedere dag gaan ze er een keer of vier in om te kunnen ravotten. De ene dag vinden ze een blikken emmer, de andere dag een paar dozen, planken en een big bag om te ontdekken. Ze gaan onmiddellijk op onderzoek uit, snuffelen en klimmen op, onder en in de attributen. Naast alle spulletjes verstoppen we het eten. Onder een grote doos, de kruiwagen (op de kop) of in een oude rioolbuis, er in kruipen is dan ook geen enkel probleem wanneer er een lekker hapje in staat. En dan, moet je ook nog uit die buis, dat is wat lastiger wanneer je gegeten hebt als een dijkwerker en de riem een gaatje losser moet. Haha, ja, dan heb je de kans dat je in die buis moet uitbuiken…. :) voordat je het weer kunt verlaten.

Toch nog even een paar regels over Teun, het gaat boven verwachting, hij rent, speelt en wanneer je het elftal met reservespeler roept staat hij vooraan. Het is een schattig ventje en net als zijn broers en zusjes dol op mensen en aandacht.

De nieuwe baasjes komen met grote regelmaat kijken naar hun toekomstige huisgenoot en volgen de ontwikkelingen op de voet. Zij kunnen bijna niet wachten om hun pupje mee te kunnen nemen en er zelf voor te kunnen zorgen.

Wij zelf…., wij moeten hier nog maar even niet aan denken…. :(

Nog drie weken te gaan met deze “grote” kleintjes.

Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

PS; Wij zijn blij dat dit elftal met reservespeler allen een goed, nieuw onderkomen hebben gevonden.

Het vervolg van Teuntje de “kleine pechvogel” en de eerste schooldag met manicure behandeling

Week 4 van pups van het Kappertserf.

De afgelopen week was voor Teuntje een vervelende, hij brak, -zoals in de vorige update geschreven-, op onbekende wijze zijn scheenbeentje. De dag van het onderzoek en de dagen erna waren niet de meest prettige dagen voor Teun, hij had duidelijk last van zijn pootje. Tijdens de drukke momenten haalden we Teun even uit de roedel om onverwachte be wegingen of onbedoeld stoten of drukken op het pootje te voorkomen. Vooral vlak voor het eten is zo`n moment waarin die kleine Teun zich letterlijk niet staande wist te houden. Net voor dat moment legden we hem even alleen bij moeder zodat hij zich rustig maar op een ongegeneerde manier vol kon eten. Ja…, zo heeft ieder nadeel z'n voordeel...... Op dit moment probeert Teuntje zijn pootje weer te belasten tijdens het lopen. Soms hebben we het idee dat hij zich vergist wanneer hij een sprintje probeert te trekken, deze vergissing lijkt wonder wel goed uit te pakken. Nog twee weken voorzichtig aan, foto`s maken en de uitslag afwachten….

Afgelopen vrijdag kondigde zich voor het nestje de eerste schooldag aan. De studenten Dierverzorging van Landstede MBO Raalte hadden de komst van het nestje goed voorbereid. Er moest een wormkuur worden gegeven en werden onder andere oren, ogen, vacht, gewicht, schofthoogte en gebit gecheckt. Hierna waren de nagels aan de beurt, voor de moeder van het spul een niet onbelangrijke activiteit. De pups gebruiken tijdens het zogen namelijk hun voetjes om de melk te laten schieten. Het is voor de jonge moeder dan ook zeer onprettig de 216 scherpe nageltjes te voelen tijdens het zogen…. :( Dit was dan ook de reden dat de studenten, deze Vip`s (Very Important Pups) een manicure behandeling gaven. Op professionele, rustige en doelgerichte manier gingen deze jongvolwassenen in de weer met nageltangetjes en vijltjes met als gevolg een prima eindresultaat, mooie gladde en egale nageltjes.
Het was natuurlijk niet alleen voor de studenten een leerzame praktijkervaring. Voor de pups was het kennismaken met nieuwe geuren, een nieuwe omgeving, een autorit en een kennismaking met heel veel nagelstylisten….. Het kost even wat moeite, improvisatie en overleg maar na de positieve evaluatie van de studenten en de rust, ontspanning en vertrouwen van de pups, kunnen we terug kijken op een geslaagde praktijk- en socialisatie moment.

Socialisatie, dat is iets wat in het prille leventje van deze prachtige dieren zo nodig is. Op een rustige gedoseerde manier kennis laten maken met mensen, dieren, voorwerpen, geluiden en vooral kinderen is positieve bagage voor de toekomst….

We zijn nieuwgierig naar week 5……

Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

Van spic en span naar een zwijnenstal en….., domme pech…

Dag 22 van de pups “van het Kappertserf”,

Vorige week vertelde ik dat iedere pup zo zijn eigen maniertjes heeft, dit is natuurlijk niet veranderd.

Aan het einde van deze week zijn we gestart met het geven van een pupbrokjespap. Voor Jula is het namelijk bijna niet te doen om het melkbuffetje weer op tijd gevuld te hebben voor de 12 kleine hongerwolfjes tot de aanval over gaan. Het is grappig om de terughoudendheid van de kennismaking met de pap, om te zien slaan naar een ware aanval. Voor Kurt, een nieuwsgierig reutje, was het dan ook even wennen. Het “nieuwe” hapje werd dan ook niet met “open armen” ontvangen. Het duurde een paar minuten, daarna kreeg Kurt de smaak te pakken, klom midden in de papschaal en at zijn buikje rond. In vijf minuten zie je dan, hun spic en span nestje, veranderen in een zwijnestal…. Ook de “nette pupjes” zien er na deze aanval uit als kleine vieze zwijntjes… Het is zo aandoenlijk om de ronde buikjes en tevreden papkoppies te zien. Al schommelend gaan ze dan op zoek naar de krant om hun behoefte te doen. Dit krantzindelijk maken verloopt boven verwachting. Een aantal van de kleintjes lopen gericht naar de krant om hun behoefte te doen. Anderen zetten de voorpootjes op de krant en poepen met een tevreden koppie op het kleedje. Niets van te zeggen, de intentie is er in ieder geval, voor deze pups geldt; “nog even blijven oefenen….!”

Ja, en dan de domme pech…. Ons schattige bruine reutje Teuntje was de kleinste bij de geboorte. Nu 3 weken later is zijn gewicht bijna even groot als het gemiddelde van zijn broertjes en zusjes, een mooi resultaat dus. Zo`n mooi klein mannetje steelt je hart en als verzorger ben je dan ook extra alert.. Zo dan ook vlak voor het weekeinde. De pups hadden net een “zwijnestal” gemaakt en de broodnodige schoonmaak was in volle gang. Teuntje en de andere 11 gaan even uit hun verblijf zodat alles onderhanden genomen kan worden. De hele roedel krijgt dan een “inspectiebeurt” en worden na een dikke knuffel terug gezet in een spic en span huisje. Ze waren nog even aan het nagenieten van de maaltijd en gingen lekker slapen. Even later, na wat huishoudelijke bezigheden, zagen we dat Teuntje zijn linker achterpootje niet gebruikte en omhoog hield om het te ontlasten. Het was ons duidelijk dat er iets aan de hand was en hebben dan ook onmiddelijk contact gezocht met de dierenarts. Deze heeft na aankomst het pootje bekeken en gaf aan dat een foto duidelijkheid zou kunnen bieden.

Dan zitten we dan, op zaterdagochtend vroeg bij de dierenartspraktijk in Raalte om door deskundige dierenartsen foto`s te laten maken van een 3 weken oude pup. Zij constateerden dat er een klein breukje in het scheenbeen zat, een erg vervelend bericht. Hoe dit nu heeft kunnen gebeuren is ons tot nog toe niet duidelij, domme pech dus... Het positieve was het kuitbeentje, dit botje, -volgens de dierenarts van spaghetti dikte-, was nog geheel intact. Na overleg met de orthopeed krijgt kleine Teuntje 3 weken rust opgelegd. Hij ligt nu regelmatig bij ons op schoot of naast een van zijn zusjes om de drukte van de rest van het grote gezin te mijden. Wanneer alles in diepe rust is, gaat hij even alleen bij Jula zijn hapje halen en leggen we hem voldaan bij zijn broertjes en zusjes. De kleine man kruipt dan ook zichtbaar genietend tussen de rest van het gezin, zucht een keer en gaat naar dromeland. De nachten zijn voor Teuntje rustig, hij ligt in een mandje naast ons bed op een kussentje met een kruikje voor de ontbrekende familie warmte die hij `s nachts nog even moet missen.

Nu, zondag 12 juni hebben we ontdekt dat Teuntje zijn pootje af en toe onder zijn lichaampje zet. Ook tijdens het zogen bij Jula probeert hij zich af te zetten met het linker beentje om zoveel mogelijk melk te kunnen verorberen, dit lijkt goed nieuws….

Over 3 weken zal er een nieuwe foto gemaakt worden en pas dan kan er worden beoordeeld in hoeverre het botje hersteld is.

We gaan er van uit dat het beentje helemaal de oude wordt. Teuntje en Archie (Arie) zullen namelijk met zijn tweetjes naar hun nieuwe baasje gaan. Deze twee leuke reutjes mogen dan met de vele andere huisdieren van het gezin, al rennend genieten van hun nieuwe leventje…...

We hopen dat dit “pechgeval” door het leven kan gaan als geluksvogel, wij gaan er in ieder geval voor...

Op naar de vierde week…
Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

Dag 14 van de pups “van het Kappertserf”

Er gaat een wereld voor ze open.....

De afgelopen week vertelde ik dat Jula erg “honkvast” was en meer dan goed voor haar pups zorgde. Hierin is geen spectaculaire wijziging gekomen, wel is het duidelijk dat ze na het voeden de werpkist verlaat om languit op de koele vloer te gaan liggen. Even afkoelen van al het “puppyattack” aan het melkbuffet is niet gek. Twaalf hongerige mondjes vullen, dat vergt iets van de goede moeder. Eten is dan ook geen enkel probleem, minimaal 6x per dag gaat er een heerlijk, extra gezond portie eten met veel smaak bij haar naar binnen….

En ja, zoals een van de nieuwe baasjes al zei, je kunt de TV wel verkopen, hier kun je de hele dag wel naar kijken…. Daar is niets van gelogen, het is vermakelijk en ieder moment zie je iets nieuws..

Iedere pup moet er aan geloven, ook het elftal met reservespeler van ons….., de eerste wormkuur. Gelukkig waren de hulptroepen in de buurt, een berichtje naar ons buurmeisje was voldoende om gebruik te kunnen maken van haar professionele hulp. Als 3e jaars student Dierverzorging heeft zij al ruime kennis en vaardigheden op gedaan binnen de beroepspraktijk. Deze kwamen dan ook goed van pas, de pups vakkundig hanteren, de pasta geven, wegen en de nageltjes knippen was voor haar dan ook gesneden koek. Voor de pups was dit een ander verhaal toen ze gekke bekkies trokken omdat ze de smaak van de pasta wat tegen vonden vallen, voor ons was dit een komisch momentje. Maar goed dat ze niet weten dat ze door dit vieze goedje nog regelmatig hele gekke bekkies zullen trekken.

Rita, meer dan dol op puppy`s en niet te vergeten “peettante” van het stel, is altijd zeer opmerkzaam. Enthousiast was ze toen ze zag dat Arie een oogje open had. Arie, de grootste van het stel is een erg tevreden en mollig type met een meer dan goede eetlust. We zijn dol op alle pups en iedere pup heeft zo z`n eigen maniertjes, zo ook Arie, het is een grappig en rond mannetje. Nadat we alle koppies grondig “geïnspecteerd” hadden, kwamen we er achter dat er meer pups, -via piepkleine spleetjes met daar achter prachtig donkere oogjes-, stiekem de wereld in keken. Het klinkt een beetje vreemd maar het ontroerde me wel een beetje….

Misschien omdat het ons eerste nestje is, misschien omdat we dol zijn op (onze) honden maar…., we ervaren iedere dag als bijzonder……

Op naar de derde week…

Met vriendelijke groet,
Albert en Erdien Wildeman

Dag 9, van het nieuwe leven.

Een week vol bijzondere ervaringen.

Zoals ik in de update van 22 mei heb geschreven heeft Jula (Anik vom Quendorfer See), tijdens de voorspoedige bevalling, 12 prachtige, gezonde pups gekregen.

Na de geboorte van de eerste pup, een mooi bruin reutje, verzorgde Jula hem als een volleerde moeder. Ze verzorgde de navelstreng, ze likte hem droog en nam hem voorzichtig in haar vang en schoof het naar haar tepels om te drinken. Dit te mogen aanschouwen geeft een vreemd maar fantastisch gevoel, 12 pups, dat is natuurlijk een geweldig elftal met reservespeler.

De eerste 3 dagen was Jula erg “honkvast”, ze kwam de werpkist alleen uit om haar behoefte te gaan doen. Het eten, nou ja eten, dit lijkt meer op bunkeren. De jonge moeder moet haar melkbuffet natuurlijk goed op peil houden om de pups tevreden te houden.

Na de derde dag ging ze met iets meer gemak uit de kist en nam ze af en toe de tijd om weer eens lekker de tuin door te rennen, haar gedrag is weer gewijzigd van een drachtige, lome hond naar een frisse jonge dame.

Nu op dag 9 van het fantastische nieuwbakken leven is Jula vanmorgen al een half uurtje buiten geweest. Dit kon natuurlijk ook, haar kroost ligt met volle buikjes tevreden geluidjes te maken en van hun moeder missen is op dat moment dan ook geen sprake.

Naast de verzorging van moeder en kinderen zijn we overweldigd door de belangstelling voor het nestje. Veel nieuwe baasjes geven dan ook aan dat zij op zoek zijn naar een nieuw huisdier met een gezonde afstamming. De gezondheid en het prachtige karakter vinden zij het meest belangrijk. Het is een prettige bijkomstigheid dat beide ouderdieren prachtige werk- en exterieurkwalificaties behaald hebben.

Wij, de trotse bezitters van dit elftal met reservespeler, zijn dan ook blij met deze enthousiaste en blije mensen. Mensen die er ruim de tijd voor uittrekken informatie in de winnen, ons vragen te stellen en het nestje uitgebreid komen bewonderen. Een nieuw baasje gaf aan dat wanneer zij een nestje had, zij haar TV wel zou kunnen verkopen.

We hadden er op gehoopt; een voorspoedige bevalling, een goede moeder en pups die lekker groeien en enthousiaste, vriendelijke nieuwe baasjes. Dit is gelukt!

Een aantal nieuwe baasjes hebben zich dan ook al opgegeven voor de pup-jachthondencursus die we na 8 weken gaan aanbieden.

Het was een week als in een achtbaan…., wie zou dat nu willen missen…..

Wordt u na het lezen van onze updates enthousiast, er zijn nog enkele pups beschikbaar....

Op naar de komende week!

Met vriendelijke groet,

Albert en Erdien Wildeman

Meer foto`s? Klik!

Dag 63, vrijdag 20 mei

De geboorte.

Hier dan weer, -zoals iedere week-, een update over de dracht van Anik (Jula) vom Quendorfersee en vader Eros vom Hirschenacker.

Alweer een volle week geleden dat ik jullie op de hoogte bracht over Jula en haar ontwikkelingen. Haar buikomvang was zaterdag 87 cm en ik vroeg me af of dit nog meer zou worden…. Ja, het kan meer, ondanks haar slechte eetlust de dagen voor de bevalling is de laatste meting dan ook uitgekomen op ruim 90 cm uit, Rita, je hebt gelijk gekregen…. pffff. Deze omvang maakte het voor Jula echt niet eenvoudiger nog fatsoenlijk te bewegen… Maar ja, dit zijn van die leuke weetjes voor ons, de nieuwe baasjes en voor alle enthousiaste mensen die de dracht volgen.

Afgelopen donderdag kwam ik thuis en Jula kreunde wat bij het verwelkomen aan de deur. Albert vertelde dat hij dit dan ook twee keer eerder had gehoord die middag. De weeën leken te zijn begonnen….., alleen van echt doorzetten leek nog geen sprake.

Die avond heb ik er toch voor gekozen naast haar te gaan liggen. Na een onrustige nacht, viel Jula tegen de ochtend dan toch in slaap en die ochtend gebeurde er dan ook niet zo veel. Aan het einde van de ochtend moest ze opvallend veel naar buiten om haar behoefte te doen, na twee dagen niet gegeten te hebben, toch opvallend dat er nog zo veel uit kwam. Gewoon even de weg vrij maken voor de pups, daar leek het op…

Rond 14.00 uur moest ze weer naar buiten om haar behoefte te doen en verloor ze vruchtwater, dit is toch een serieus teken voor de aanvang van de bevalling. Binnen gekomen stapte ze de werpkist in en na een paar keer persen kwam een bruin reutje met een klein borstvlekje. Deze jongeman was bijzonder bewegelijk en Jula deed haar “werk” De vliezen werden stuk gemaakt en het jonge leven werd zorgvuldig schoon gelikt. Nooit eerder gedaan en toch weet de natuur (moederinstinct) precies wat er gedaan moet worden. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken.

Daarna leek het alsof we in een sneltrein zaten, er volgden nog 4 reutjes en 2 teefjes binnen een uur. Jula was erg rustig en leekt systematisch te “werken”, de geboorte, het schoonlikken van de pups en zelfs het aanschuiven aan een vers “melkbuffet”, leek voor de kersverse moeder geen enkel probleem. Zeven pups werden geboren en er leek een korte pauze. Niets was minder waar want in een rap tempo volgden nogmaals 2 teefjes en 4 reutjes, weer bleef ze bijzonder kalm en de pups werden super verzorgd.

Rond 19.00 uur konden we de balans opmaken, er waren 3 bruine en 6 schimmel reutjes en 1 bruin en 2 schimmel teefjes geboren, dit waren dus de daders van de giga buik omvang…….. smile-emoticon

Nu zondag 22 mei drinken de pups lekker bij Jula, ze zijn tevreden en het gewicht zit in de lift.

Een belevenis is het, dat kunnen we volmondig zeggen, een belevenis met een vlekkeloze start maar eentje die nog in volle gang is…..

De komende week, tussen de bedrijven door zullen we weer een korte update plaatsen.

Een fijne zondag gewenst vanuit een huis vol met jong leven.

Groet,
Albert en Erdien Wildeman